สนามออแด็กซ์ 200 เชียงใหม่ 2021 (ตามปีฤดูกาลครับ) เป็นสนามที่จัดโดยทีมงานจักรยานโชคดีที่หลายคนชอบ และหลายคนเกลียดสุด ๆ ไปเลย และเป็นสนามที่เดิมจัดอยู่ในระดับยาก ตามระยะไต่ที่ไต่มากกว่า 2000 เมตรในระยะทาง 200 กิโลเมตร เลยตัดสินใจลงทะเบียนไป เพราะตอนแรกพี่ติ๊กจะไปด้วย
พอสมัครเรียบร้อย จองที่พักเป็นที่พัก The Sleep Resort อยู่แถวม.แม่โจ้ เป็นที่พักที่สภาพดีมาก น่านอนมากในราคา 600 บาทแต่คืน และอยู่ใกล้กันกับที่จัดงานที่จัดที่โรงเรียนสันทรายวิทยาคมครับ อีกอย่างการเดินทางจองเป็นรถทัวร์สมบัติทัวร์ มิตรแท้เพื่อนยาก เป็นบริษัทรถทัวร์ที่ได้รับการแนะนำจากเพจร้านจักรยานทัวริ่งอย่าง Bok Bok Bike และทีมงานครับ
เมื่อถึงวันศุกร์ เลยไปขึ้นรถทัวร์ที่วิภาวดีรังสิต แล้วนั่งไปเชียงใหม่ ใช้ระยะเวลาไม่นานนักก็ถึงตัวเมือง แต่ผมไปคนเดียวนะ พอดีพี่ติ๊กติดอีกงานเลยไม่ได้ไปด้วย
เมื่อเดินทางถึงแล้ว ปั่นจักรยานไปยังที่พัก เปิดห้องพักแล้ววางกระเป๋า นอนพักซักพักแล้วปั่นไปขึ้นดอยสุเทพ ปั่นขึ้นขาไม่แตะพื้น จบได้ 1 ชั่วโมง ปั่นเร็วขึ้นกว่าปีที่แล้ว 1 ชั่วโมง ไหว้พระข้างบน แล้วปั่นลงเขามารับประทานอาหารร้านเฮือนม่วนใจ๋ กินอาหารพื้นเมือง อร่อยมาก จากนั้นปั่นกลับที่พักในวันแรก
อีกวันเป็นวันที่จัดงาน 200 เชียงใหม่ ปั่นไปยังที่จัดงานแล้วออกตัวตอน 6.30 น รับใบบรีเวทแล้วปั่นออกไปกับอีกคน
CP1 เซเว่น ปั้ม ปตท อ.พร้าว กม 87
ตอนปั่นขาไปก็ปั่นไปตามปกตินี่แหละฮะ ข่วงแรกเป็นทางราบทุ่งนา 2 ข้างทาง แล้วช่วงหลังเป็นทางต่างระดับ ปั่นขึ้นลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งแวะมินิมาร์ทจุดแรก เติมน้ำ เติมขนม แล้วปั่นออกไป
พอออกไปช่วงกม. ที่ 30 กว่า ๆ จะเจอทางขึ้นเขาไปเรื่อย ๆ ทางช่วงนี้สวยมาก มีต้นไม้ตลอดทาง รถยังไม่เยอะมาก เจอเสือหมอบสองสามคนปั่นตามมาแล้วปั่นแซงตอนขึ้นเขาช่วงแรก อยู่ดี ๆ ตะโกนว่าไป แล้วบอกว่าให้ปั่นตามหัวลาก พยายามปั่นตามไปแต่ก็ปล่อยดีกว่า เพราะรถเราหนักกว่าเขาที่ใช้รถคาร์บอนกันอ่ะครับ
ลงเขาจุดแรก ชะลอความเร็วตอนเจอด่าน หลังจากนั้นแวะมินิมาร์ทจุดที่สอง ช่วงนี้นั่งพักไม่นาน มีคนต่างชาติปั่นออกมาทีหลัง โดนรวบซะงั้น เติมน้ำเติมอาหารแล้วปั่นออกไป
ทางช่วงนี้เป็นทางต่างระดับ เนินขึ้นลงไปมาก็ปั่นไปได้เรื่อย ๆ แต่ฝรั่งแซงกลับมาตอนช่วงขึ้นเนิน ขึ้นทียังกับทางราบ แต่เราปั่นไปเรื่อย ๆ ก็ไปถึงจุด CP 1 จุดนี้มาถึงก่อนปิดราว 2 ชม
จุดนี้ซื้ออาหาร ซื้อน้ำแล้วก็ประทับตรา เจอฝรั่งนักพักอยู่ร้านอะเมซอน เราปั่นออกก่อน ปั่นออกไปยัง CP2
CP2 ร้านป้าแดง ปางมะเยา กม 106
หลังจากออกจาก CP2 แล้วปั่นออกไปจะเป็นทางต่างระดับนิดหน่อย เราปั่นไปได้เรื่อย ๆ จนถึงเขาลูกใหญ่ ก็ค่อย ๆ กดบันไดไปเรื่อย ๆ ช่วงนี้โดนฝรั่งแซงคืนอีกและ แต่เราก็กดไปเรื่อย ๆ ก็ถึงยอด จากนั้นลงเขา
ตอนลงเขานี่แหละฮะ ถนนเป็นหลุมบ่อตลอดทาง เลยค่อย ๆ ชะลอซึ่งก็ไม่ค่อยชะลอเพราะรถหนักกว่าคันอื่น แต่ก็คุมรถลงไปได้เรื่อย ๆ นะ ถ้าเอาหมอบดิสเบรค หรือรถกราเวลไบค์ก็จะลงเขาได้มั่นใจกว่า เราก็ลงเขาจนกระทั่งถึง CP2 จุดนี้ดีที่พี่ติ๊กไม่มาด้วย ไม่อย่างนั้นต้องเข็นลงตลอดทางแน่ ๆ
ถึง CP2 ประทับตราลงเวลาถึงก่อนปิด CP 1.30 ชม เจอฝรั่งที่มาถึงก่อนหน้าชื่อ Joel นี่แหละครับ กับนักปั่นอีกคนชื่อพานุ ส่วนคนอื่นไม่ได้ถามแฮะ เพราะออกไปก่อนแล้ว เรากินอาหาร ดื่มน้ำ เมื่อกินเสร็จแล้วหลังจากนั้นปั่นออกไปจากจุด CP2 ไปถ่ายรูปวิวแถวนั้น ซึ่งเป็นจุดอันซีน ของจังหวัดเชียงใหม่นะ หลายคนไม่เคยมาเที่ยวมาก่อน ผ่านจุดนี้แล้วปั่นกลับไป
CP3 เซเว่นตรงข้ามโรงเรียนพร้าววิทยาคม
หลังจากออกจาก CP2 แล้วปั่นกลับไป ช่วงนี้อากาศร้อนขึ้น ก็ปั่นขึ้นเขากลับไปได้เรื่อย ๆ จนเจอบางช่วงชัน และรถเยอะเลยเสียจังหวะ เลยลงมาเข็น แต่เข็นไม่นานก็ถึงยอด
ปั่นลงเขาไป ช่วงทางลงเขาจะไม่ชันเท่าตอนขาไป แต่ก็คุมรถให้ลงไม่เร็วมากจนกระทั่งลงมาข้างล่างสุดแล้วปั่นออกไปเรื่อย ๆ จนถึงทางแยกเดิมที่มีปตท. ที่เป็นจุด CP1 ช่วงนี้เริ่มทำความเร็วได้ดีขึ้นราว 25-30 ตลอดทางไปจนถึง CP3 ที่เป็นเซเว่นตรงข้ามกับโรงเรียนพร้าววิทยาคม
เติมน้ำเติมอาหารเสร็จแล้วปั่นออกไป ถึงก่อนปิด CP 1 ชม
จุด Finish โรงเรียนพร้าววิทยาคม
ช่วงนี้ปั่นทำความเร็วได้ดีราว 25-30 ตลอดทาง ปั่นไปจนถึงทางขึ้นเขาที่เราขึ้นมาตอนแรก เจอด่านเดิม มีคนถามว่าจะไปไหน ตอบกลับไปว่ากลับไปแม่โจ้ ทางทีมงานก็บอกประมาณว่าสู้ ๆ 🙂
ช่วงนี้ก็ค่อย ๆ กดบันไดไปเรื่อย ๆ ก็ถึงยอด จากนั้นปั่นลงเขามาทำความเร็วได้ดีมาก สูงสุดอยู่ประมาณ 60 กม/ชม แล้วมาถึงข้างล่าง ช่วงนี้เป็นทางต่างระดับขึ้นลงมาเรื่อย ๆ ก็จะเจอสามแยกจุดเริ่มที่เราปั่นมาตอนแรก
มาถึงจุดนี้แล้วเป็นทางราบยาว ๆ ก็ค่อย ๆ ปั่นไปได้เรื่อย ๆ จุดนี้วิวสวยมาก ปั่นไปพักไป ทำความเร็ว 20-25 ไปได้เรื่อย ๆ จนถึงจุดสิ้นสุด ถึงก่อนปิดประมาณ 1.30 ชม
สนามนี้ทำเวลาได้พอ ๆ กับสนาม 200 โป่งก้อนเส้านะ เพราะถ่ายรูปตลอดทาง ปั่นได้ราว 12 ชั่วโมงนิด ๆ เอง ถ้าไม่พักเลยจะจบเร็วกว่านี้ เพราะง่ายกว่า ไม่ต้องเจอทางลูกรัง รถน้อยกว่า ถนนดีกว่าครับ 🙂
หลังเข้าจุดสิ้นสุด แล้วปั่นออกไปที่พัก แล้วนอนอีกคืน จากนั้นตื่นมาอีกวันปั่นไปยังตัวเมืองไปกินตามร้านกาแฟก่อน กินข้าวเที่ยง จากนั้นไปยังสถานีขนส่ง แล้วนั่งรถสมบัติทัวร์มิตรแท้คนเดินทางเพื่อกลับไปกรุงเทพฯ อีกวันหนึ่งครับ
โดยสรุป
- สนามนี้ระยะไต่มันไม่ถึง 2000 เมตร ก็ไม่น่าจะเป็นระดับยาก แถมระยะไต่ยังน้อยกว่า 200 จันทบุรีที่พี่ติ๊กไปมาแล้วหนีตายครับ และลักษณะสนามเป็นทางต่างระดับ ปั่นได้ไม่ยากมาก ทางไม่ชันเท่าเนินแบบเนินกำนันเหลิม เนินป่ากล้วย
- ถนนช่วงปางมะเยาห่วยไปหน่อย ถ้าปรับปรุงได้จะดีกว่านี้ ถ้าถนนเป็นแบบนี้พี่ติ๊กลงเขานี่น่าจะต้องลงเข็น
- ใคร ๆ ก็ปั่นจบได้ครับ ขนาดรถเหล็กยังจบได้เลย รถอลู คาร์บอนก็จบได้สบาย ยิ่งรถเบาแบบพี่ดาวก็ปั่นจบได้สบาย แถมนึกถึงที่พี่อันเขียนไว้เลยว่า
“ชีวิต” ก็เหมือนการปีน “เขา” พอปีนได้ลูกหนึ่ง ก็มีลูกหนึ่งรออยู่ข้างหน้า แต่…จะมีเขาอีกกี่ลูก ใจที่แข็งแกร่งนี้ ก็จะข้ามไปให้ได้
“จะไม่ขอ” ให้เขาลูกนั้นเตี้ยลง “แต่จะขอ” ให้ใจตัวเองเเข็งแกร่งมากขึ้นพี่อัน นู๋ถึก ที่เดิมเขียนบทความเกี่ยวกับการปั่นออแด็กซ์บ่อย ๆ
- การเดินทาง เอาสบายก็ขึ้นรถไฟไปดีกว่าเยอะ เตียงดีกว่า ยิ่งถ้ามีคอมโบ 300,200 เชียงใหม่แล้วนี่มาถึงเลทหน่อย พี่ป้อมก็ไม่ว่าอะไร
- อีกอย่างเชียงใหม่มีที่เที่ยวเยอะมาก เส้นทางปั่นเยอะมาก มาครั้งเดียวไม่หมดแน่นอน รอโควิด-19 ดีขึ้นก่อน แล้วค่อยไปเที่ยวใหม่ได้นะ 🙂
- นอกจากนี้ดีที่ลดน้ำหนักตัวได้ ขอบคุณพี่ ๆ นะครับ
